Duru, 22 yaşındaydı. Çekmeköy escort kıyısındaki ıssız sokaklardan birinde, her gece aynı kaldırımda yürüyordu. Bazen göz göze geldiği insanlardan milf kaçmak istiyor, bazen de biri çıkıp. Ama kimse sormazdı. Onu yalnızca bir hayat kadını olarak görürlerdi. Oysa o sadece yaşamak, biraz nefes almak istiyordu.
Duru, Zonguldak’ta dünyaya gelmişti. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte zor koşullarda büyümüştü. Annesi temizlik işlerine gider, akşamları bitkin bir şekilde eve dönerdi. Duru küçücükken sorumluluk almayı öğrenmişti. Ama yoksulluk onları İstanbul’a sürükledi. Kısa sürede hem evin yükü, hem de yalnızlığı üzerine çöktü.
İstanbul büyük bir umuttu ama hiç tanımadığı kadar acımasızdı. Önce garsonluk yaptı, ardından bir tekstil atölyesinde çalıştı. Geçim zordu, kira ağırdı. Bir gün işten çıkartıldı. Ertesi hafta evden atıldı. Uyumak için parkları seks seçtiği bir gecede, tanımadığı bir kadın yanına gelip ona “yardım” teklif etti. O yardım, gecesini satmak, sabahına susmak demekti.
“Bir kerelik,” dedi Duru. Ama bir gece, bir aya; bir ay, bir yıla dönüştü.
Çekmeköy escort tek odalı, rutubetli bir evde yaşamaya başladı. Geceleri çalışıyor, sabahları sessizce eve dönüyordu. Aynaya bakmak zor geliyordu bazen. Kendinden utanmasa da, içindeki küçük kız çocuğuna karşı mahçuptu.
Bir sabah, semtteki bir belediye binasının önünden geçerken camdaki afiş dikkatini çekti:
“Kadınlar için ücretsiz kurslar – Barınma ve psikolojik destek imkanı.”
Gidip gitmemek arasında kaldı. Ama sonunda cesaret etti. Sosyal hizmet merkezine adım kondom attığında görevli kadın “İsmin ne?” diye sordu. “Duru,” dedi.
Bir yanıt yazın