Kadıköy escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu Elif. 23 yaşında, İstanbul’a umutla gelmiş ama bu şehrin acımasız gerçeğiyle tanışalı çok olmuştu. Sabahları Moda Sahili’nde martıları izleyerek uyanır, akşamları Kalamış’ın loş ışıklı sokaklarında görünmez bir figür gibi yürürdü. Dışarıdan bakan biri onun yalnızca geceleri çalışan bir genç kadın olduğunu düşünebilir, ama Elif’in taşıdığı yük yılların sessizliğiyle büyümüştü.
Anadolu’nun küçük bir kasabasında doğmuştu. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte yokluk içinde büyümüştü. Okula gitmeyi çok sevmişti götten ama ortaokuldan sonra evin maddi durumu izin vermemişti. Bir tekstil atölyesinde çalışmaya başlamıştı, ama oradaki taciz ve zorbalık onu daha da yalnızlaştırmıştı. En sonunda “İstanbul’a gidip kendi hayatımı kuracağım” diyerek çantasını topladı.
Kadıköy escort ilk geldiğinde hostelde kalmış, sonra sokakta tanıştığı başka genç kadınların yönlendirmesiyle bir evde kalmaya başlamıştı. Zamanla onların geçimini nasıl sağladığını anlamış ama kendisi için böyle bir hayatı istememişti. Ne var ki İstanbul’da hayatta kalmak, özellikle tek başına bir kadınsan, kolay değildi. Günler geçtikçe cebindeki para bitti, iş başvuruları sonuçsuz kaldı. Sonunda Elif de onların yoluna girmek zorunda kaldı.
Geceleri çalışıp sabahları kitap okuyarak teselli buluyordu. Kadıköy escort bir sahaf dükkanına her hafta uğrar, ikinci el kitaplardan birkaç sayfa okur, sonra tekrar sokaklara dönerdi. En çok da hayalini kurduğu çocukluğu yazan kitapları seviyordu. Çünkü onlar, ona artık sahip olamayacağı şeyleri hatırlatıyordu.
Bir gün, Caferağa’daki bir kafede tanıştığı yaşlı bir kadın – psikolog emeklisiymiş – onunla uzun uzun konuştu. Elif’in içini dökmesine izin verdi. Kadın, ona bir kadın dayanışma derneğini önerdi. Elif tereddüt etse de sonunda oraya gitti. Orada, hayatının sadece karanlıktan ibaret olmadığını gördü. Yardım aldı, terapiye başladı ve küçük adımlarla farklı bir yola girdi.
Bir yanıt yazın