Zeynep, 27 yaşındaydı ve Maltepe escort, minibüs yoluna yakın eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. İstanbul Üniversitesi’nde sosyoloji okumuştu ama mezuniyetinin üstünden dört yıl geçmesine rağmen alanında iş bulamamıştı. Önce birkaç özel okulda rehberlik denedi, sonra call centerlarda çalıştı, ama hiçbir iş uzun süreli ve güvenceli olmamıştı.
Sabahları genellikle Maltepe sahiline yürüyerek giderdi. Bu yürüyüşler, onun için bir tür terapiydi. Kafasını dağıtmak, işsizlik baskısından bir süreliğine kaçmak ve geleceğini düşünmek için yaptığı sessiz bir ritüeldi.
Zeynep’in ailesi Anadolu’da yaşıyordu, ama ailesinden maddi destek alma şansı yoktu. Bu yüzden hem kendi geçimini sağlamak, hem de hayatta kalmak seks için çabalıyordu. Tek başınaydı ama pes etmiyordu. Evinde ikinci el bir masa, bir sandalye ve küçük bir elektrikli oral ocakla yaşıyordu. Elektrik faturasını birkaç kez geciktirdiği olmuştu, ama komşusu Ayten teyze zaman zaman ona çay ya da sıcak yemek getirirdi.
Zeynep, günlerinin çoğunu iş başvurularıyla geçiriyordu. LinkedIn, Kariyer.net ve İŞKUR gibi sitelere onlarca başvuru yapıyordu ama çoğu geri dönüş bile yapmıyordu. Yine de yazmaktan vazgeçmiyordu. Sosyoloji eğitimi sayesinde toplumu gözlemlemeyi iyi biliyordu ve bunu kullanmak istedi. Bir gün karar verdi: Kendi blogunu açacaktı.
Blogunda Maltepe’nin sokaklarını, pazardaki insanları, semtin yaşlılarını ve gençlerini, kadınların sessiz mücadelelerini yazmaya başladı. Yazdıkları sosyal medyada ilgi görünce bir internet gazetesi onun yazılarını yayımlamak istedi. Bu Zeynep’in hayatında ilk kez bir şeylerin değişmeye başladığını hissettiği andı.
Artık yazılarından az da olsa gelir elde ediyor, kira ve faturalarını daha rahat ödüyordu. Sahil yürüyüşlerinde umutla gülümsüyor, hayata yeniden bağlanıyordu. Maltepe hâlâ gürültülü, kalabalık ve zaman zaman acımasızdı. Ama Zeynep artık bu kalabalığın içinde kaybolmuyor, kendine bir yol çiziyordu.
Zeynep’in hikâyesi, sessiz bir direnişin, kararlılığın ve pes etmemenin hikâyesiydi. Maltepe escort kaldırımlarında yankılanan adımlarına artık umudun sesi de eşlik ediyordu.
Bir yanıt yazın