Merve, 28 yaşındaydı. Kartal escort, tren yoluna yakın bir mahallede tek başına yaşıyordu. Sabahları evinin dar balkonuna çıkar, bir yandan çayını içerken bir yandan karşı apartmanların camlarına dalar giderdi. Herkesin bir hikâyesi olduğunu bilirdi ama kimse onun hikâyesini bilmezdi. Zaten anlatmamıştı. Çünkü kimse sormamıştı.
Merve’nin hikâyesi Şırnak’ta başlamıştı. Beş çocuklu, yoksul bir ailenin en büyük kızıydı. Çocukluğu, kardeşlerine annelik yaparak geçmişti. Okula gidip seks gitmemek onun seçimi değildi. 14 yaşında okuldan alındı. 17’sinde, babasının seçtiği biriyle evlendirildi. Gördüğü tek şehir, sadece hayalindeki İstanbul’du. Gerçek hayatıysa evin mutfağı ve kocasının suskun öfkesiyle sınırlıydı.
Yıllar geçtikçe, içine işleyen sessizlik onu boğmaya başladı. Her gün biraz daha az konuştu, daha çok içine kapandı. Ama bir gün pencerenin önünde otururken, geçen bir trenin sesiyle kalbinde bir şey kımıldadı. O gece düşünmeden topladı çantasını. Kimseye bir şey söylemeden çıktı evden. Nereye gideceğini bilmeden, ama orada daha fazla kalamayacağını bilerek…
İstanbul’a ulaştığında kendini Kartal’da buldu. Bir bankta uyuyarak geçirdiği ilk geceyi hâlâ unutamamıştı. Soğuk, açlık ve korku… Ama ertesi sabah güneş, yine de doğmuştu. Bu bile bir işaretti onun için.
Kartal Belediyesi Kadın Danışma Merkezi’ne başvurdu. Anlatırken elleri titremişti ama ilk kez yargılanmadan dinlenmişti. Orada bir barınma yeri, psikolojik destek ve meslek eğitimi buldu. Özellikle seramik atölyesinde kendini bulduğunu hissetti. Çamura şekil verirken, aslında kendi hayatına da şekil veriyordu.
Kısa sürede Kartal escort küçük bir sanat atölyesinde işe başladı. İlk sergisinde yaptığı tabaklardan biri en çok ilgiyi gördü. Üzerine yazdığı cümle herkesin dikkatini çekmişti:
“Beni duymadınız ama artık susmuyorum.”
Merve, artık sessiz değildi. Kendi hikâyesini yazıyordu ve Kartal, bu hikâyenin başlangıç noktasıydı.
Bir yanıt yazın