Elif, 28 yaşındaydı. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Üsküdar escort sahiline inmişti. Kız Kulesi’nin karşısındaki taş banklardan birine oturdu, denizi izlemeye başladı. Gözlerinin altı yorgunluk halkalarıyla çevriliydi, ama oral içinde hafif bir umut kıpırtısı vardı. İstanbul’un bu tarihi semti, onun için yalnızca bir ilçe değil, bir başlangıçtı.
Hayatının çoğu Zonguldak’ta geçmişti. Çocukluğu hastane koridorlarında, karanlık maden hikâyeleriyle büyüdü. Lise yıllarında hem okul hem ev işi derken kendine ait zaman diye bir şey kalmamıştı. Öğretmen olma hayaliyle doluydu ama üniversiteye gitme şansı bulamadı. Maddi zorluklar, sonra gelen bir evlilik teklifiyle planları rafa kalktı.
Elif, ilk yılı dolmadan kendini evin içinde yabancı gibi hissetmeye başlamıştı. Ailesi ise “sabret” demekten öteye geçmedi. O sabrın, bir kadının hayallerini öldürdüğünü kimse fark etmiyordu.
Bir gece, Elif aynaya baktı. Gözlerinin içi sönmüştü. “Bu ben değilim,” dedi sessizce. Ve kararını verdi. Sabah olduğunda, eşyalarını toplamadan milf sadece kimliği ve birkaç lirasıyla evden çıktı. Otogara yürüdü. İstanbul’a bir kez çocukken gitmişti. Üsküdar ismini bir kitaptan hatırlıyordu. Bir şehri değil, bir umudu temsil ediyordu o isim.
Üsküdar escort ilk vardığında nereye gideceğini bilmeden sahile indi. Birkaç gün sokaklarda kaldı. Sonra bir kadın derneğine yönlendirildi. Orada yaşadığı her şeyle yüzleşti. Psikolojik destek aldı, kendini yeniden tanıdı. Kurs bitince bir kafede işe başladı. Sessizdi, ama çalışkandı.
Zamanla müdavimleri oldu. Kafedeki sikiş patronu onun azmini görünce destek oldu, birlikte küçük bir pastane açtılar. Artık her sabah Kız Kulesi’ne karşı kahvesini içip içinden şu cümleyi fısıldıyor.
Bir yanıt yazın