Kartal escort sahilinde gece rüzgârı sert esiyordu. Denizden gelen tuzlu hava, yirmi üç yaşındaki Aslı’nın yüzüne çarpıyor, saçlarını savuruyordu. Islak kaldırımların üzerinde adımlarını sessizce atıyor, sokak koca götlü lambalarının titrek ışığında yorgun ve hüzünlü yüzünü izliyordu. Bu sokaklar onun için hem yaşam alanı hem de bir mücadele meydanıydı; her adımda hayatın ağırlığını omuzlarında hissediyordu.
Aslı, genç yaşta hayat kadını olarak çalışmak zorunda kalmıştı. Bu hayatı seçmemişti; ailesinin ekonomik sıkıntıları, eğitim eksikliği ve çevresindeki ilgisizlik onu bu noktaya sürüklemişti. Liseyi tamamlamadan İstanbul’a gelmiş, umut dolu bir gelecek hayal etmişti. Ancak şehir, ona acımasız davranmış, kısa süreli işler ve güvensiz ortamlarla mücadele etmek zorunda bırakmıştı. Geceleri çalışıyor, gündüzleri ise Kartal escort küçük odasında bedenini ve ruhunu toparlamaya çalışıyordu.
O gece Kartal escort sokakları sessizdi. İnsanlar evlerine çekilmiş, sahile yaklaşan tek tük araç geçiyordu. Aslı, sahil boyunca yürürken dalgaların kıyıya vurma sesini dinledi. Her dalga, içindeki yalnızlığı ve karışıklığı bir nebze olsun hafifletiyordu. Ama ne kadar derin nefes alsa da hayatın kucaktan inmeyen yükü hâlâ omuzlarındaydı. “Bir çıkış yolu olmalı,” diye fısıldadı kendi kendine. İçindeki umut kırıntısı, yıllarca süren karanlığa rağmen hâlâ canlıydı.
Sahile inen taş merdivenlerden birine oturdu. Ellerini dizlerine bastı, başını hafifçe öne eğdi. Gözlerinden sessizce yaşlar süzüldü. Bu sokaklarda kendine ait hiçbir şey yoktu; ama içindeki direnç hâlâ ayaktaydı. “Ben buraya ait değilim,” diye fısıldadı. “Ama bir gün… bir çıkış yolu bulacağım.”
O sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde termos vardı ve yumuşak bir sesle, “Evladım, gece çok soğuk. Bir bardak çay ister misin?” dedi. Aslı önce tereddüt etti. İnsanlar genellikle kendi derdindeydi ve kimse anal seven ona yardım etmezdi. Ama kadının gözlerinde yargı yoktu; sadece sıcak bir merhamet vardı.
Bir yanıt yazın